Dodano:

28 maj 2020

Z wielką radością informujemy, że Biały Spichlerz został wyróżniony w konkursie „Zabytek zadbany 2020”. Konkurs przeznaczony jest dla zabytków wpisanych do rejestru zabytków nieruchomych. Spichlerz figuruje w tym rejestrze od 10 kwietnia 1965 roku.

„Zabytek zadbany” to ogólnopolski konkurs Generalnego Konserwatora Zabytków, którego celem jest promocja opieki nad zabytkami. Wyróżnia właścicieli i zarządców, którzy wzorowo wywiązują się z obowiązku konserwacji, utrzymania i gospodarowania zabytkami. Konkurs po raz pierwszy został zorganizowany w 1975 roku, a od 2011 r. jest prowadzony przez Narodowy Instytut Dziedzictwa.

Do tegorocznej edycji konkursu zakwalifikowane zostały 63 zabytki. Startowaliśmy w kategorii "adaptacja obiektów zabytkowych", zgłaszając modernizację i przystosowanie budynku do funkcji muzealnej: wystawienniczej i magazynowej. Jesteśmy wśród laureatów 6 nagród i 11 wyróżnień w pięciu kategoriach.

Dziękujemy za docenienie naszych działań.

Więcej informacji na stronie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Dodano:

23 marzec 2020

Słupski dom Witkacego jest chwilowo zamknięty, ale Witkacy będzie odwiedzał Państwa w Waszych domach w ramach cyklu "Witkacy na czas kwarantanny". Zapraszamy Państwa do zapoznania się z cytatami z listów Witkiewiczów. Ich korespondencja to prawdziwa kopalnia trafnych spostrzeżeń, komentarzy, osobliwych wypowiedzi i informacji o rodzinie. Codziennie na stronie w poniższej galerii pojawiać się będzie nowy obrazek z cytatem. Będziemy raczyli Państwa pokrzepiającymi wycinkami ze zbioru listów Stanisława Ignacego Witkiewicza opracowanego przez Tomasza Pawlaka.

Zapraszamy również do śledzenia naszego profilu na facebooku i youtubie, gdzie znajdą Pańtwo inne muzealne ciekawostki, w tym cykl "Z muzealnego magazynu".

Więcej eksponatów poniżej...

Więcej

Dodano:

18 marzec 2020

Nie możemy Państwa przyjąć obecnie w nasze progi, ale pilnie pracujemy. Robimy także porządki w magazynach, w związku z czym zrodził się pomysł na nowy edukacyjny cykl internetowy pt. "Z muzealnego magazynu". W jego ramach będziemy prezentować eksponaty, które na co dzień chowają się przed okiem zwiedzających. Można je natomiast niekiedy zobaczyć na wystawach czasowych. Zapraszamy do regularnego odwiedzania naszego wirtualnego lamusa.

Zapraszamy również do śledzenia naszego profilu na facebooku i youtubie, gdzie znajdą Państwo inne muzealne ciekawostki, w tym cykl "Witkacy na czas kwarantanny".

Moneta - aureus
Filip II
247-249
Cesarstwo Rzymskie
Au, średnica 20,02 mm, waga 4,45 g

Na awersie monety widnieje popiersie cesarza w prawo. W otoku tytulatura cesarska: IMP PHILIPPVS AVG. Fragmenty ząbkowanego otoku. Z kolei na rewersie w centralnym miejscU znajduje się kolumna, na niej napis w dwóch wierszach: COS II. W otoku napis: SAECVL…S AVG G. Fragmenty otoku ząbkowanego.

W górnej części monety kwadratowy otwór, który został wykonany ponieważ moneta prawdopodobnie była noszona jako ozdoba bądź amulet.

Przez lata uważano, że monetę wybito za panowania Filipa Araba, który panował w latach 244-249, natomiast po wielu analizach ustalono, że powstała kiedy Rzymem współrządził syn Filipa I Araba, czyli Filip II (247-249 rok n.e).

Kolekcja Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku
Nr inw. MPŚ-NM/2930

Fragment kielicha weselnego (podstawa)
autor nieznany
XIX wiek
Niemcy
cyna; odlew, grawerunek, wys. 19,3 cm

W obecnym stanie zachowania puchar ma formę kobiety z uniesionymi do góry rękoma. Jest to połowa naczynia weselnego – analogiczne do dzisiaj używane są przez nowożeńców w niektórych landach niemieckich. Podczas ceremonii zaślubin małżonkowie jednocześnie piją wino z dwóch, połączonych ze sobą czasz – pan młody z większej, panna młoda z mniejszej.

Kobieta ubrana jest w długą suknię – u góry obcisły gorset z drapowanego materiału, u dołu lekko rozkloszowaną spódnicę pokrytą dekoracją kwiatową. Sięgające łokci bufiaste rękawy są gęsto marszczone. Po odwróceniu, postać kobiety tworzy czarę kielicha. Pierwotnie, w uniesionych w górę rękach, kobieta trzymała mniejszy kieliszek, w formie głębokiej misy. Był on mocowany na niewielkich przegubach, dzięki którym – podczas opróżniania – kieliszki można było przechylać niezależnie od siebie.

Wchodzący w skład kolekcji wyrobów konwisarskich (cynowych) kielich został zakupiony do zbiorów w 1971 roku, w warszawskiej Desie. Choć sprzedający nie znali dokładnej proweniencji obiektu to, na podstawie analiz stylowych, bez większych wątpliwości można uznać, że obiekt powstał w XIX wieku w Niemczech. Ze względu na brak punc (znaków cechowych) autor kielicha pozostaje nieznany. Zapewne był to średniej klasy rzemieślnik, wykonujący tego rodzaju obiekty masowo.

Kolekcja Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku
Nr inw. MPŚ-S/983

Więcej eksponatów poniżej...

Więcej

Dodano:

10 marzec 2020

Dodano:

16 październik 2019

UWAGA ZMIANY
Informujemy, że z powodu panującej pandemii oraz obecnej sytuacji w szkolnictwie
przedłużamy pierwszą edycję konkursu Kultura z Klasą.
Edycja będzie kontynuowana w przyszłym roku szkolnym, punkty zebrane do tej pory będą uwzględniane,
a zasady konkursu pozostają bez zmian.

Tymczasowo muzeum nie organizuje zajęć edukacyjnych w dużych grupach,
mamy nadzieję, że w nowym roku szkolnym będziemy mogli wrócić do naszej dotychczasowej
działalności edukacyjnej.

Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku
ogłasza wielki konkurs
KULTURA Z KLASĄ
przeznaczony dla uczniów
szkół podstawowych i średnich
uczestniczących w muzealnych zajęciach edukacyjnych

Od poniedziałku, 21 października 2019 roku Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku będzie przyjmowało zgłoszenia do konkursu „Kultura z klasą”. Konkurs skierowany jest do grup składających się z uczniów szkół podstawowych lub średnich tj. klas szkolnych, grup świetlicowych, uczestników zajęć dodatkowych, np. szkolnych kół zainteresowań, drużyn harcerskich itp. oraz nieformalnych grup młodzieżowych wraz z opiekunem.

Głównym celem konkursu jest zachęcenie Grup do uczestnictwa w zajęciach edukacyjnych prowadzonych przez Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku oraz przez jego oddziały: Muzeum Wsi Słowińskiej w Klukach i Muzeum Kultury Ludowej Pomorza w Swołowie. Zadanie polega na wzięciu udziału w jak największej ilości różnorakich muzealnych zajęć, za co będą przyznawane punkty. Konkurs będzie trwał do końca roku szkolnego 2019/20.

Do konkursu można zgłaszać Grupy przez cały okres trwania konkursu poprzez wypełnienie Karty Zgłoszenia zgodnie ze wzorem dostępnym na stronie internetowej www.muzeum.slupsk.pl. Zgłoszenie może zostać wypełnione przez opiekuna Grupy lub dyrektora placówki, którą reprezentują uczestnicy. Wypełnioną kartę należy przekazać do Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku osobiście, drogą pocztową na adres: Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku ul. Dominikańska 5-9, 76-200 Słupsk lub elektroniczną na adres: m.switaj@muzeum.slupsk.pl. Każda Grupa wysyła tylko jedno zgłoszenie.

Ogłoszenie wyników oraz rozstrzygnięcie konkursu nastąpi w dniu 10.06.2020 roku.

Dla laureatów konkursu przewidziane są nagrody finansowe:
• I miejsce – 1000 zł
• II miejsce – 700 zł
• III miejsce – 500 zł
• Wyróżnienie – 200 zł

Regulamin konkursu oraz Karta Zgłoszenia dostępne są poniżej:

Pliki do pobrania:
Regulamin konkursu
Karta zgłoszenia

Serdecznie zapraszamy!

W razie jakichkolwiek pytań prosimy o kontakt z Malwiną Świtaj (Dział Edukacji i Promocji): e-mail: m.switaj@muzeum.slupsk.pl, tel: 059 728 55 24.

Dodano:

19 lipiec 2019

Zbiory Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku powiększyły się o kolekcję 576 pocztówek przedstawiających wsie, rezydencje i pejzaże dawnego Pomorza Środkowego. Pocztówki wydane zostały przed 1945 rokiem, najwcześniejsze pod koniec XIX wieku. Zakup dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury. Ofertę wpłynęła do muzeum wiosną ubiegłego roku. Po raz kolejny nasze muzeum otrzymało wsparcie w ramach ministerialnego programu „Kolekcje muzealne”. Wniosek oceniony został dość wysoko – na 100 punktów otrzymał 79,20.

Kolekcję zgromadził Andrzej Szkudniewski, jeden ze znanych słupskich kolekcjonerów, zmarły w 2016 roku. Pierwsze pocztówki kupował na początku lat 90. minionego wieku. Na pocztówkach są panoramy i widoki ogólne, pojedyncze budynki (m.in. gospody, sklepy, pałace, mleczarnie, dworce kolejowe) i ich zespoły, ludzie upozowani i przypadkowi. Część pocztówek jest zaprojektowana bardzo starannie, z wykorzystaniem elementów typograficznych. Najwcześniejszy stempel jest z roku 1900, najpóźniejszy z 1958; część pocztówek nie była w obiegu, część została wypisana (niekiedy tekst jest także w miejscu przeznaczonym na adres). Większość pocztówek jest drukowana, pojedyncze to odbitki fotograficzne z nadrukowanym liniowaniem na nazwisko i adres odbiorcy. Wydawcami pocztówek były różne firmy niemieckie – zarówno duże oficyny, jak i małe zakłady. Kilka przykładów prezentujemy.

Pokaz części zakupionej kolekcji odbędzie się w sieni Zamku Książąt Pomorskich w Słupsku, w dniach 10 września – 18 października tego roku.

Barcino (niem. Bartin), panorama; wydawca: Albert Dux, Bartin; pocztówka wysłana 1931-08-29, wydana około 1920-1930; papier, druk, 8.8 x 13.9 cm

Kępice (niem. Hammermühle), dworzec; wydawca: Photo u. Verlag W. Oschatz, Stolp; bez obiegu, wydana 1930-1940; papier, druk, 9 x 14 cm

Bierkowo (niem. Birkow), kościół, wieś, szkoła; wydawca: Willy Schröder, Stolp; bez obiegu, wydana 1930-1940; papier, druk, 9 x 13.8 cm

Poddąbie (niem. Neu Strand), dwa widoki wsi; wydawca: Verlag von H. Langenhagen, Stolp; bez obiegu, wydana 1905-1915; papier, druk, 8.9 x 13.9 cm

Wydarzenia towarzyszące pozyskaniu nowej kolekcji:
- Prezentacja kolekcji pocztówek
- Wykład - Kolekcja pocztówek z terenu Pomorza Środkowego, wydanych do 1945 rokuWykład - Kolekcja pocztówek z terenu Pomorza Środkowego, wydanych do 1945 roku

Dodano:

10 lipiec 2019

Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku
zaprasza do Białego Spichlerza

Na pięciu kondygnacjach nowe wystawy:
- Witkacy inaczej…
- Witkacy. Obrazy – rysunki – grafiki + archiwalia
- W nawiązaniu do Witkacego od XIX do XXI wieku
- Słupsk. Miasto i ludzie

Biały Spichlerz
ul. Szarych Szeregów 12
76-200 Słupsk
tel. 059 728 55 20

Godziny otwarcia na stronie.

Poniżej kilka słów o samym budynku oraz o tym, co zobaczyć można w środku.
Do zobaczenia! Czekamy na Was!

Historia budynku Białego Spichlerza. Witkacy w Spichlerzu Sztuki – założenia projektu

Biały Spichlerz jest jednym z najcenniejszych zabytków budownictwa przemysłowego w Słupsku. Budowę tego magazynu wojskowego rozpoczęto wiosną 1804 roku z przeznaczeniem na przechowywanie obroku dla koni. Źródła podają, że budowa spichlerza zakończyła się w 1814 roku, choć na planie miasta z 1811 roku budynek został już ujęty. Spichlerz był jednym z nielicznych budynków magazynowych po prawej stronie rzeki. Wyróżniał się na tle miejskich budynków szachulcowych nie tylko kolorem ścian, ale i wielkością. Był pierwszym spichlerzem o tak nowoczesnych rozwiązaniach konstrukcyjnych oraz jednym z pierwszych o murowanychi otynkowanych ścianach. Zewnętrzna forma zaprojektowana została według najnowszych trendów architektonicznych. Cechował go klasycystyczny wygląd z niewielką ilością dekoracji.
Spichlerz pełnił swoją funkcję do 1945 roku. W latach powojennych miał najróżniejsze przeznaczenie: był tymczasowym więzieniem dla niemieckich mieszkańców miasta, spichlerzem zbożowym, magazynem mechanicznych artykułów gospodarstwa domowego. W ręce prywatne trafił w roku 1995 i także był używany jako magazyn.
W 2012 roku właścicielem budynku został Samorząd Województwa Pomorskiego, który rok później przekazał działkę wraz z budynkami Białego – i leżącego obok – Czerwonego Spichlerza Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku. W budynkach zaplanowano realizację projektu polegającegona rozbudowie głównej siedziby muzeum pt. „Witkacy w Słupskich Spichlerzach Sztuki – rewitalizacja i adaptacja dwóch XIX-wiecznych zabytkowych spichlerzy i ich otoczenia na cele kulturalne i społeczne”.
Prace remontowo-budowlane w Spichlerzu Białym trwały od początku roku 2017 do połowy roku 2018. Następnie urządzano wnętrza i przenoszono muzealne eksponaty z przepełnionych magazynów; aranżacja wystaw trwała do połowy roku 2019.
Za projekt modernizacji budynku Białego Spichlerza odpowiedzialna była firma Inwestprojekt, za wykonanie - Kamaro. Aranżacje wszystkich wystaw zaprojektowały Mio Design Studio i Shoq Studio MIO + SHOQ, za wykonanie odpowiadała firma New Amsterdam.
Dzięki zaangażowaniu i wytężonej wielu osób, po ponad 200 latach istnienia, budynek odzyskał świetność. Poprzez wprowadzenie funkcji muzealnej: wystawienniczej i magazynowej, zaczął nowy rozdział. 11 lipca 2019, w roku 95. rocznicy istnienia muzealnictwa w Słupsku, Biały Spichlerz wraz z nowymi wystawami został otwarty dla zwiedzających.

Witkacy. Obrazy – rysunki – grafiki + archiwalia - wystawa stała II piętro

"Witkacy. Obrazy – rysunki – grafiki + archiwalia" to w historii słupskiego muzeum trzecia wystawa stała prezentująca zbiory z największej na świecie kolekcji dzieł Stanisława Ignacego Witkiewicza. Jednocześnie to jedyna wystawa monograficzna Witkacego w Polsce.
Wystawa stała oddaje strukturę słupskiej kolekcji. Pokazane są prace ze wszystkich okresów twórczości artysty, zwłaszcza pastelowe  portrety powstałe w ramach jednoosobowej Firmy Portretowej „S. I. Witkiewicz” działającej w latach 1925-1939. Archiwalia i książki skonfrontowane są z dziełami plastycznymi, nie tworzą osobnej części ekspozycji. Na wystawie znajduje się ponad 135 prac malarskich, rysunkowych i graficznych oraz rękopisy, maszynopisy, korespondencja i książki (w tym z dedykacjami Witkacego).  Aranżacja wystawy podkreśla walory artystyczne dzieł, nie stanowiąc dla nich konkurencji i nie rozpraszając wizualnie.
Wystawa podzielona jest na dwie części. Część pierwsza pokazuje ewolucję twórczości Witkacego, jej działy to: Zakopane, Pierwsze podróże i doświadczenia, W Rosji, W gronie formistów, w świecie Czystej Formy, Rok 1924, Firma portretowa „S. I. Witkiewicz”. Część druga prezentuje dawne prywatne kolekcje dzieł Witkacego, z których pochodzi większość dzieł zgromadzonych w słupskim muzeum. Są to kolekcje: Włodzimierza Nawrockiego, Jana i Janiny Leszczyńskich, Modesty Zwolińskiej, rodziny Głogowskiego oraz Teodora Białynickiego-Biruli.
Osobne miejsce przeznaczone jest na prezentację zagadnień konserwatorskich, gdzie obejrzeć można np. szybę z drobinami pastelu i portret, który niegdyś znajdował się za nią. Ekspozycji towarzyszą filmy, między innymi o historii słupskiej kolekcji, oraz specjalna gazeta zatytułowana „Witkacy”, wydana w wersji polskiej i angielskiej, w której omówione są poszczególne części wystawy. Przy stanowiskach multimedialnych można wyszukać portrety według wybranych przez siebie kryteriów np. roku powstania czy rodzaju używki, oraz prześledzić jak przez lata zmieniał się kolor papieru na którym rysował Witkacy. Szklane ściany magazynu dzieł Witkacego pozwalają zajrzeć do tych części muzeum, które zazwyczaj ukryte są przed okiem zwiedzających.

Witkacy inaczej… - wystawa czasowa I piętro

"Witkacy inaczej…" to wystawa czasowa, na której zaprezentowana jest druga część kolekcji dzieł Witkacego – ponad 100 prac, głównie portretów pastelowych, uzupełnionych publikacjami. Gratka dla fanów Witkacego, gdyż w ostatnich latach całość kolekcji pokazywano tylko przy okazji międzynarodowych sesji witkacowskich, ostatnio w 2009 i 2014 roku.
W okresie późniejszym w tej sali prezentowane będą inne wystawy czasowe, a prace Witkacego będzie można zobaczyć na wystawie stałej (i w magazynie).

W nawiązaniu do Witkacego od XIX do XXI wieku - wystawa stała III, IV i V piętro

"W nawiązaniu do Witkacego od XIX do XXI wieku" to wystawa stała zajmująca dwa i pół piętra Białego Spichlerza. Koncepcja ekspozycji polega na wybraniu osiemnastu motywów z twórczości oraz biografii Stanisława Ignacego Witkiewicza Witkacego (pejzaż, martwa natura, portret, autoportret, kompozycja figuralna, scena rodzajowa, akt, animalistyka, pejzaż akwatyczny, rzeźba, tkanina artystyczna, grafika, artyści regionalni, technika i wojsko) i porównaniu ich z identycznymi tematami skomponowanymi lub zaprojektowanymi przez artystów i twórców od XIX w. do współczesności.

Na wystawie znajduje się około 200 obrazów, grafik, plakatów, rysunków, tkanin artystycznych, rzeźb, mundurów wojskowych i obiektów technicznych. Znajdziemy tu dzieła czterech grup artystów tzn. klasyków - poprzedników Witkacego, jemu współczesnych, Formistów oraz urodzonych po śmierci artysty. Wśród twórców warto wymienić: Jana Matejkę, Władysława Podkowińskiego, Jacka Malczewskiego, Olgę Boznańską, Franciszka Starowieyskiego, Edwarda Dwurnika, Magdalenę Abakanowicz.
Ponadto na zasadzie kontrastu ukazano sztukę abstrakcyjną, którą Witkacy znał, ale się tej dziedzinie nie poświęcił, przypomniano też dwóch pomorskich artystów Otto Freundlicha i Ignacego Bogdanowicza.

W celu ułatwienia odbioru do wystawy dołączono program edukacyjno-wizualny.

Wystawa pozwala zaprezentować bogate zbiory Działu Sztuki i Techniki słupskiego muzeum ukazujące sztukę akademicką, nowoczesną, współczesną oraz militaria.

Słupsk. Miasto i ludzie - wystawa stała V piętro

"Słupsk. Miasto i ludzie" to wystawa stała stworzona z myślą o mieszkańcach miasta, osadnikach, którzy – z różnych przyczyn – po II wojnie światowej przybyli do Słupska, aby właśnie tutaj, na Pomorzu rozpocząć nowy etap życia. Zajęli domy poprzednich niemieckich mieszkańców, a przynosząc ze sobą elementy kultury swoich rodzinnych stron, dali początek wielobarwnej mozaice kulturowej współczesnego Słupska i regionu.
W powojennym, częściowo zniszczonym Słupsku musieli od początku organizować administrację, samorząd, życie kulturalne, naukowe i gospodarcze. Mimo że często brakowało im doświadczenia i kompetencji, dzięki swojemu zaangażowaniu i wytrwałości tworzyli i dokonywali rzeczy niezwykłych.
Wystawa jest opowieścią o ludziach i o mieście, do którego przyjechali. Mówiąc o mieście często zapominamy o tym, co je tworzy, czyli o aspekcie ludzkim. A przecież z każdym miastem związane są losy wspólne dla całych grup i charakterystyczne dla poszczególnych ludzi, niekiedy tragiczne, na pewno warte upamiętnienia. Opowieść o mieście stworzona została poprzez zestawienie dawnych i współczesnych fotografii, które przedstawiają, jakie przemiany zaszły w nim od 1945 roku. Opowieść o ludziach, która powstała na podstawie powojennych wspomnień, utrwalonych w formie wywiadów pokazuje, w jaki sposób osadnicy zmienili obcy im świat w swój nowy dom. Wystawa ma na celu ukazanie ich historii jako ważnego elementu dziejów naszego miasta i jako konsekwencji II wojny światowej.
Wiele eksponatów to dary mieszkańców Słupska: osobiste pamiątki i dokumenty. Nieodłączną częścią wystawy są również materialne świadectwa tamtych czasów, związane z budynkami, miejscami, zakładami pracy, instytucjami kultury, m.in. ogłoszenia dotyczące osiedlenia, plakaty, afisze, sztandary, a także przedmioty codziennego użytku, czasopisma, książki czy meble. Na wystawie znajduje się gablota z eksponatami, które muzeum na bieżąco otrzymuje w darze od mieszkańców miasta. Są one wymieniane co parę miesięcy. Zaprezentowanie własnych losów poprzez osobiste pamiątki, umożliwia darczyńcom i zwiedzającym pełniejsze identyfikowanie się z wystawą.
Mamy nadzieję, że wystawa „Słupsk. Miasto i ludzie” będzie okazją do refleksji i odpowiedzi na pytania, skąd pochodzimy, co nas ukształtowało i dokąd zmierzamy.

Kompleks muzealny z zaznaczonymi budynkami, w tym z Białym Spichlerzem

Dodano:

14 lipiec 2017

Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku informuje, że otrzymało dofinansowanie ze środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Gdańsku na remont
i modernizację Małej Elektrowni Wodnej działającej przy Młynie Zamkowym.
Umowa na realizację zadania została podpisana 13 lipca 2017 roku.

nazwa zadania: Remont i modernizacja hydrozespołu Małej Elektrowni Wodnej w Słupsku przy zabytkowym obiekcie Młyna Zamkowego na kanale rzeki Słupi

planowany koszt kwalifikowany zadania (w PLN): 205 109

kwota oraz forma dofinansowania ze środków WFOŚiGW w Gdańsku (w PLN): 160 000 w całości przeznaczone na wydatki i zakupy inwestycyjne

opis zadania:
Celem zadania jest wykonanie remontu kapitalnego hydrozespołu Małej Elektrowni Wodnej, w efekcie czego nastąpi wykorzystanie maksymalnej ilości energii mechanicznej na energię elektryczną.

Mała Elektrownia Wodna będąca własnością Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku zlokalizowana jest na kanale rzeki Słupi doprowadzającym wodę do siłowni byłego Młyna Zamkowego w Słupsku przy ul. Dominikańskiej 5-9. Mała Elektrownia Wodna może być zwana ustawowo jako obiekt energetyki wodnej. Wykorzystuje zasoby energetyczne wody powierzchniowej rzeki Słupi doprowadzanej kanałem i piętrzonej przy pomocy stopnia wodnego przy obiekcie energetyki wodnej. Zainstalowana w obiekcie turbina Francisa, ustawiona wałem pionowo odzyskiwała energię wody przez okres około 30 lat zamieniając ją na energię mechaniczną , a generator zamieniał ją na energię elektryczną.

Aktualny stan techniczny turbozespołu Małej Elektrowni Wodnej jest zły i wymaga wykonania remontu kapitalnego .W zakres remontu kapitalnego wchodzą następujące roboty:

1. remont kapitalny turbiny Francisa - demontaż konstrukcji łożyska górnego i dolnego turbiny, demontaż wału głównego turbiny wraz z demontażem wirnika, demontaż pierścienia dolnego i górnego korpusu łopatek kierowniczych, demontaż układu regulacji kierownicy, remont zużytych elementów turbiny: roztaczanie gniazd tulei łopat kierowniczych, wykonanie nowych tulei łopat kierowniczych, wykonanie nowych szpilek łopat kierowniczych, wykonanie czopów łączników łopat kierowniczych, zabielanie powierzchni ślizgowych pierścienia regulacyjnego, regeneracja otworów osadczych czopów łącznika, wykonanie czopów łącznika, regeneracja i tulejowanie otworów drążków układu kierowniczego, regeneracja gwiazdy, wykonanie nowego aparatu otwierania i zamykania kierownicy, wykonanie łączników łopat, regeneracja wału układu kierowniczego, wykonanie oprawy łożyskowej wału, wykonanie drążków układu, zabielanie powierzchni ślizgowych oraz uszczelniających dolnego pierścienia osadczego wirnika, wykonanie kamieni ślizgowych, roztoczenie gniazd osadczych szpilek łopat kierowniczych, zabielenie powierzchni ślizgowej uszczelniającej i osadczej panewki, zabielanie wirnika, uszczelnianie górne i dolne wirnika, regeneracja ubytków w łopatach wirnika, regeneracja otworu osadczego wału wirnika, zabielanie powierzchni styku panewki, roztaczanie otworów ustalających połówki panewki, roztaczanie panewki, naprawianie miejsca pod panewkę, toczenie i frezowanie wału pod wymiar, wykonanie oprawy łożyskowej, wykonanie tulei regulacyjnej położenia wirnika, montaż łożyska baryłkowego, ponowny montaż turbiny, zainstalowanie agregatu automatycznego smarowania

2. montaż siłownika regulacji kierownicy - zakup i montaż siłownika hydraulicznego umożliwiającego regulację stopnia otwarcia łopat kierownicy wraz ze sterowaniem hydraulicznym

3. wymiana generatora wraz z wymianą kabla zasilającego – demontaż generatora, wykonanie nowej ramy pod mocowanie generatora z nowym kołem pasowym, naprawa czujnika kontroli obrotów generatora, konserwacja, lakierowanie uzwojeń, wymiana kabla zasilającego i ułożenie nowego toru kablowego, wykonanie osłony kół pasowych

4. wymiana szafy wraz z podzespołami - wykonanie i montaż nowej szafy sterowniczo-zasilającej wraz z układem zasilania, sterowania i sygnalizacji (umożliwiającej pracę ręczną lub automatyczną hydrozespołu ze zdalną sygnalizacją wystąpienia awarii, ze zdalnym monitoringiem parametrów pracy elektrowni), wykonanie i montaż układu kompensacji mocy biernej, wymiana okablowania sterowniczego pomiędzy szafą a aparaturą sterowniczą i kontrolno-pomiarową hydrozespołu

5. wykonanie dokumentacji powykonawczej elektrycznej i dokumentacji hydrozespołu z osprzętem, remont śluz 1,2,3,4, kanału dolotowego i odpływowego (częściowo wybrane elementy).

Obecne zasoby wody powierzchniowej rzeki Słupi wykorzystywane są na podstawie ważnej do 2024 r. decyzji wodnoprawnej z dnia 25.06.1999 r. Z nałożonych decyzją obowiązków wynika, że Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku jest zobowiązane do utrzymywania urządzeń wodnych piętrzących i urządzeń Małej Elektrowni Wodnej w należytym stanie technicznym. Ustawa Prawo wodne ustanawia, że utrzymanie urządzeń wodnych polega na zachowaniu dotychczasowych funkcji przeznaczenia.

Remont Małej Elektrowni Wodnej będzie realizowany na terenie zabudowanym, w regionie istniejącej infrastruktury Miasta Słupska i nie będzie miał wpływu na pogorszenie środowiska wodnego. Jednocześnie w wyniku remontu Małej Elektrowni Wodnej zostaną zlikwidowane znaczne wycieki oleju przekładniowego, który spływał do rzeki Słupi i ją zanieczyszczał. Ponadto zlikwidowane będą znaczne drgania obiektu w czasie pracy hydrozespołu.

strona Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Gdańsku: www.wfos.gdansk.pl

sprawozdanie z realizacji zadania: