Karta z historii Pomorza – 28 VIII 1403 – Układ Bogusława VIII z Władysławem Jagiełło w Korczynie
Ważną postacią w dziejach Słupska był Bogusław VIII (1364-1418). Książę wznowił budowę zamku w mieście i doprowadził ją nawet do wysokości I piętra w 1392 roku, jednakże dał się nakłonić mieszczanom do zaniechania dalszych prac budowlanych za pożyczkę w wysokości 2000 grzywien srebra. W swojej polityce książę lawirował między polskim dworem a Krzyżakami, by ostatecznie wybrać opcję propolską.
W dniu 15 maja 1402 roku miał miejsce zjazd zwołany przez wasali książęcych i słupskich delegatów. Rozstrzygał on po części spory między braćmi: Bogusławem VIII i Barnimem V na tle podziału spuścizny po Warcisławie VII. Barnim V otrzymał okręg słupski, Sławno, Darłowo oraz tymczasowo okręg szczecinecki. Reszta kraju przypadła Bogusławowi VIII i jego bratankowi Erykowi I aż do przewidywanego kolejnego podziału.
Po śmierci Barnima V Bogusław VIII został jedynym władcą wschodniej części Księstwa Pomorskiego, a jego rządy zazębiały się ze wzrostem konfliktów Polski z Krzyżakami. Gryfita, który wcześniej starał się o poprawne stosunki z zakonem, dostrzegać zaczął prawdziwe cele Krzyżaków chcących opanować całe Pomorze. Zagrożenie z ich strony wzrosło w 1402 roku, kiedy nabyli Nową Marchię od Zygmunta Luksemburczyka. Zacieśnili oni tym sposobem związki z Rzeszą i otoczyli księstwo pomorskie z trzech stron: zachodniej (Świdwin), południowej (Nowa Marchia) i wschodniej (Pomorze Gdańskie). Bogusław VIII zabiegać zaczął wtedy o tajne przymierze z Polską połączoną wtedy unią personalną z Litwą. W wyniku starań księcia 28 sierpnia 1403 roku doszło do podpisania układu z Jagiełłą w Korczynie. Pomorski władca zobowiązał się wystawić 100 kopijników za 800 kóp groszy praskich. W ten sposób rozwiązano kwestię służby za żołd, a książę pomorski uznany został przez polskiego króla za członka dworu królewskiego i otrzymał coroczne subsydium na utrzymanie stałego oddziału wojskowego wspierającego polskie działania.
Gryfita sprzymierzył się jednak z Krzyżakami raz jeszcze w 1409 roku, ale w najważniejszym momencie rozgrywek politycznych wrócił do sojuszu z Rzeczpospolitą. Nie dał się przeciągnąć na stronę Zakonu w bitwie pod Grunwaldem i wspierał wojska polsko-litewskie. Za hołd lenny złożony Jagielle 29 sierpnia 1410 roku pod Malborkiem otrzymał ziemię lęborsko-bytowską oraz kilka innych ważnych miast na północy (Człuchów, Biały Bór, Debrzno, Świdwin i Czarne).
Rys. Nieistniejący dziś fragment zabudowy otoczenia słupskiego zamku