Karta z historii Pomorza – 13 V 1402 – Podział Księstwa Gryfitów

Bogusław VIII (1364-1418) po śmierci swojego brata Warcisława VII w 1395 roku przejął znaczne ziemie Pomorza i objął rządy w księstwie słupskim. Książę po porzuceniu stanu duchownego wiódł spór o biskupstwo kamieńskie z księciem opolskim Janem Kropidło oraz ze swym bratem Barnimem V (1369-1403) na tle spuścizny po Warcisławie VII. Bracia znacząco poróżnili się na zjeździe w Trzebiatowie 1402 roku.

13 maja (za Edwardem Rymarem, Zygmunt Boras podaje dzień 15 maja) tego samego roku książęcy wasale i słupscy delegaci zwołali zjazd, mający na celu rozstrzygnąć spory książęce. Dokonano wtedy podziału, w wyniku którego Barnim V otrzymał po Warcisławie VII okręg słupski, Sławno, Darłowo oraz tymczasowo okręg szczecinecki (do czasu przekazania mu okręgu bydgoskiego przez Jagiełłę). Reszta kraju, a więc jego zachodnia część (ze Stargardem, Gryficami, Trzebiatowem, Wolinem, Kamieniem, Białogardem i Bukowem) przypadła Bogusławowi VIII i jego bratankowi Erykowi I Darłowskiemu, który od 1388 roku był predestynowany do objęcia tronu Danii, Norwegii i Szwecji poprzez usynowienie przez królową Małgorzatę.

Podział Pomorza z 13 maja 1402 roku miał być aktualny do czasu powrotu Eryka I, a potem całość ziem miała zostać podzielona od nowa. Barnim V nadal jednak czuł się pokrzywdzony i praktycznie zerwał stosunki z Bogusławem VIII. Zmarł jednak bezpotomnie w 1403 roku, przez co Bogusław VIII został jedynym władcą wschodniej części księstwa pomorskiego i panem całej słupskiej dzielnicy.

Dodatkowo książę ten za hołd lenny złożony Władysławowi Jagielle 29 sierpnia 1410 roku pod Malborkiem otrzymał ziemię lęborsko-bytowską oraz kilka innych ważnych miast na północy, takich jak: Człuchów, Biały Bór, Debrzno, Świdwin i Czarne.

Rys. pieczęć Bogusław VIII słupskiego z 1403 roku.