Rozbudowa głównej siedziby Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku

Słupskie muzeum rozpoczęło działalność w 1948 roku w Nowej Bramie, przejmując ponad 600 obiektów po przedwojennym Heimatmuseum. Obecnie mieści się w kilku obiektach w Słupsku: zamku z XVI wieku (od 1965 roku), młynie z XIV wieku (od 1968), Bramie Młyńskiej i tzw. Dworku (od 1982) oraz w spichlerzu Richtera (od 1998). Ma dwa oddziały: Muzeum Wsi Słowińskiej w Klukach (od 1963 roku) oraz Muzeum Kultury Ludowej Pomorza w Swołowie (od 2008). Zbiory liczą ponad 30.000 muzealiów, a księgozbiór - ponad 22.000 woluminów.

Szczególne miejsce w zbiorach MPŚ zajmuje największa na świecie kolekcja dzieł malarskich i rysunkowych Stanisława Ignacego Witkiewicza, uzupełniona archiwaliami, publikacjami specjalistycznymi oraz powojennymi plakatami i projektami scenograficznymi. Utworzona w 1965 roku jest stale powiększana. Udostępniona w 1982 roku w zamku stała wystawa prac Witkacego to nadal jedyna w Polsce wystawa monograficzna tego niezwykłego twórcy! Od 1994 roku, co pięć lat, słupskie muzeum organizuje międzynarodowe sesje naukowe poświęcone S.I.Witkiewiczowi.

Kolekcja stała się jednym z symboli miasta, jego ważnym wyróżnikiem na mapie kulturowej regionu, kraju i kontynentu. W coraz większym stopniu identyfikują się z nią mieszkańcy, czerpiąc dumę i satysfakcję z tego, że miasto nad Słupią stało się "domem Witkacego". W nowych budynkach kolekcja, artysta i jego dzieło będą motywem wiodącym, obecnym - zarówno w wymiarze lekkim, jak i w formie wystawy do kontemplacji oraz wirtualnie.

Muzeum prowadzi różnorodną działalność, przybywa zbiorów, poszerza się też obszar jego społecznego funkcjonowania. I chociaż nie zmieniły się pryncypia, które ponad dwa stulecia temu legły u podstaw muzealnictwa, to zmieniają się oczekiwania publiczności względem muzeów. Przedefiniowaniu uległo też pojmowanie swojej roli społecznej  przez samych muzealników. W zgodzie z tradycyjnym rozumieniem muzeum gromadzi, opracowuje, konserwuje i udostępnia muzealia. W zgodzie z nowoczesnym rozumieniem - staje się coraz bardziej otwarte dla publiczności.

Od wielu lat odczuwamy w słupskiej siedzibie Muzeum Pomorza Środkowego brak miejsca na sale wystawowe, sale edukacyjne i na magazyny - ostatni budynek został tu oddany do użytku pod koniec ubiegłego wieku! W formie wystaw stałych nie możemy zatem udostępnić publiczności szeregu interesujących dzieł; trzeba pamiętać, że ważne jest w tym kontekście kontakt widza z oryginalnym przedmiotem, a nie z jego wersją reprodukcyjną. Dlatego od kilkunastu lat bezskutecznie staraliśmy się o pozyskanie dodatkowego budynku lub budynków.

Obecnie pojawiły się realne szanse na zmianę tej sytuacji. W grudniu 2012 roku muzeum przejęło od Województwa Pomorskiego, na podstawie umowy użyczenia Nr 46/UM/DMW/2012/D,  nieruchomość położoną w Słupsku przy ul. Szarych Szeregów nr 12, w skład której wchodzą trzy działki o łącznej powierzchni 6.062 m2. Są tam zlokalizowane dwa budynki dawnych spichlerzy:

• pięciokondygnacyjny (z poddaszem), o pow. 3.167m2, z czasów napoleońskich /1804-1811/, wpisany pod poz. A-146/418/K do rejestru zabytków prowadzonego przez Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Gdańsku; dalej zwany Białym Spichlerzem;
• czterokondygnacyjny, o pow. 1.466m2, z 1900 roku (obecnie poddany procedurze wpisania do rejestru zabytków), dalej zwany Czerwonym Spichlerzem.

Nieruchomość położona jest vis á vis  zespołu zamkowego, po drugiej stronie rzeki.

Oba spichlerze planujemy przeznaczyć na działalność merytoryczną, z uwzględnieniem nowoczesnych form prezentacji przekraczających tradycyjny ścisły podział na część muzeum dostępną dla publiczności i część dostępną dla pracowników. W budynkach znajdą się sale wystaw stałych i czasowych, magazyny otwarte z gabinetami, studiola, sale edukacyjne, pracownia konserwatorska, biblioteka z czytelnią, pokoje gościnne. Na terenie wydzielona zostanie strefa wyłączona z ruchu kołowego, przeznaczona na wystawy plenerowe, plac zabaw, letnią kawiarnię.

Zrozumiałe, że wraz z upublicznieniem informacji  o planach muzeum wzrosły nadzieje i oczekiwania społeczeństwa względem rewitalizacji części prawobrzeżnego Słupska.