Ignacy Bogdanowicz, tworzył w latach 1946-1989; był malarzem sztalugowym oraz ściennym, rysownikiem, autorem reliefów, twórcą form przestrzennych, grafikiem, projektantem scenografii, malarstwa ściennego, plakatów i na szkle, jak również organizatorem środowiska artystycznego w Słupsku, Koszalinie i na Pomorzu Środkowym.
Urodził się 1 lutego 1920 w Wilnie w rodzinie inteligenckiej. W 1938 studiował malarstwo na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. W czasie wojny był represjonowany w ZSRR, pracował na zesłaniu w kopalni w Stalinogorsku (obecnie Nowomoskowsk). Z powodu złego stanu zdrowia został zwolniony z pracy przymusowej i do 5 stycznia 1945 „był rzeczywistym studentem 4-go kursu artystyczno - malarskiego Wileńskiego Państwowego Artystycznego Instytutu”. W 1946 przyjechał do Polski. W tym samym roku: współorganizował dla artystów z całego kraju Dom Pracy Twórczej w Ustce przy ul. Chopina 8, zamieszkał w Słupsku, rozpoczął eksponowanie swoich dzieł i został przyjęty do grona ZPAP Okręg Gdański. W latach 1949-1951 jako profesor prowadził dla 145 osób Słupskie Ognisko Kultury Plastycznej w Słupsku przy ul. Popławskiego 3, jego uczniem był Stefan Morawski. W 1955 był współzałożycielem i członkiem Oddziału ZPAP w Koszalinie. Jako „Gospodarz Pracowni” współorganizował legendarne „I Międzynarodowe Studium Pleneru Koszalińskiego” w Osiekach w 1963. Artysta brał udział w kolejnych plenerach wraz z reżyserem teatralnym i malarzem Tadeuszem Kantorem czy Henrykiem Stażewskim twórcą awangardy europejskiej. Później współtworzył STSK w Słupsku. W 1965 został powołany przez Ministra Kultury i Sztuki na „członka Kolegium Rzeczoznawców” działającego w P.P. PSP w Warszawie w Delegaturze Koszalin. Prezesurę zarządu ZPAP Okręgu w Koszalinie objął w 1970. Współtworzył „Sympozjum Form Przestrzennych Ustka - 72”. W 1974 w Słupsku przy Pl. Zwycięstwa 12 współorganizował „galerię ekspozycyjno - sprzedażną” - „Galerię »Nową Bramę«„. Później w 1977 „został ustanowiony” przez MKiS „rzeczoznawcą w specjalności: ocena dzieł sztuki współczesnej w zakresie: malarstwa” i zrezygnował jednocześnie ze stanowiska Głównego Plastyka Wojewódzkiego w Słupsku. W 1986 w słupskim kinie Milenium odbyła się emisja filmu „Z wizytą u van Gogha” w reż. Horsta Seemanna. Główną rolę w filmie zagrała Grażyna Szapołowska. Do scenografii filmowej posłużyły dzieła artysty pt. „Reliefy”. 10 I 1989 twórca zmarł na zawał serca. Pochowany został na „starym” cmentarzu w Słupsku przy ul. Kaszubskiej na kwaterze 10, w rzędzie 19, na miejscu 9. Na jego nagrobku widnieje wizerunek „Reliefu dwustronnego XXV” z 1970. W 2003 uchwałą Rady Miejskiej w Słupsku jednej z ulic miasta nadano imię Ignacego Bogdanowicza.
Dzieła artysty prezentowano ponad 75 razy na wystawach w galeriach i muzeach w Polsce - Słupsk, Warszawa, Wrocław, Gdańsk i Szczecin oraz w Czechosłowacji, Danii, Niemczech, Szwecji i na Węgrzech. Twórca brał udział w 16 międzynarodowych i ogólnopolskich plenerach artystycznych. Dorobek Ignacego Bogdanowicza został opisany w 150 czasopismach, katalogach wystaw i książkach.
Tegoroczna, muzealna wystawa po raz pierwszy prezentuje wszystkie okresy twórczości artysty od młodzieńczych z lat 40. po ostanie z lat 80. XX w. - nieznane i klasyczne tzn.: obrazy, reliefy, rysunki, projekty fasad budynków, plakaty, grafiki, ponadto dokumenty, fotografie i publikacje w kilku językach.
Lucjan Hanak
komisarz wystawy
autor scenariusza i aranżacji